خواندنی

شاید بزرگترین قدرتی که ذهن ما داراست، توانایی آن برای سازگاری با درد است.تفکر کلاسیک به ما می‌آموزد که ذهن دارای چهار در است که هر کدام ما بنابر نیازمان وارد آن‌ها می‌شویم.

در اول خواب است.خواب به ما امکان می‌دهد که از این جهان و دردهایش کناره‌گیری کنیم. خواب زمان را می‌گذراند و ما را از چیزهایی که آزارمان می‌دهد دور می‌کند. اگر کسی دچار حادثه‌ای شود معمولا بی‌هوش می‌شود، همینطور کسی که خبر بسیار ناگواری را می‌شنود معمولا غش کرده و از حال می‌رود. این راهکار ذهن است که با ورود به در اول خودش را از درد محافظت می‌کند.
دومی در فراموشی است. برخی زخم‌ها عمیق‌تر از آنند که التیام یابند. علاوه بر این برخی خاطرات فقط دردند و التیامی در کار نیست. این جمله که «زمان همه چیز را حل می‌کند» غلط است. زمان اکثر زخم‌ها را التیام می‌بخشد.
سومی در جنون است. زمانی می‌رسد که ذهن ما به چنان مصیبت‌هایی گرفتار می‌شود که خودش را پشت جنون پنهان می‌کند. زمانی که واقعیت چیزی جز درد نیست و به منظور فرار از درد ذهن باید واقعیت را ترک کند.
آخرین در، در مرگ است.پناهگاه نهایی! پس از مرگ هیچ چیز دیگر آزارمان نخواهد، حداقل این‌گونه به نظرمان می‌آید.

“Perhaps the greatest faculty our minds possess is the ability to cope with pain. Classic thinking teaches us of the four doors of the mind, which everyone moves through according to their need.
First is the door of sleep. Sleep offers us a retreat from the world and all its pain. Sleep marks passing time, giving us distance from the things that have hurt us. When a person is wounded they will often fall unconscious. Similarly, someone who hears traumatic news will often swoon or faint. This is the mind's way of protecting itself from pain by stepping through the first door.
Second is the door of forgetting. Some wounds are too deep to heal, or too deep to heal quickly. In addition, many memories are simply painful, and there is no healing to be done. The saying 'time heals all wounds' is false. Time heals most wounds. The rest are hidden behind this door.
Third is the door of madness. There are times when the mind is dealt such a blow it hides itself in insanity. While this may not seem beneficial, it is. There are times when reality is nothing but pain, and to escape that pain the mind must leave reality behind. 
Last is the door of death. The final resort. Nothing can hurt us after we are dead, or so we have been told.” 
― Patrick Rothfuss, The Name of the Wind