سنت پرنده‌ها
جهانگرد بزرگ کاپیتان کوک دفتر خاطراتی دارد. این مطلب را که در یک سفر دریایی در اقیانوس آرام خود شاهد بوده، در دفتر خاطراتش یادداشت کرده است. کاپیتان «کوک» می‌نویسد: در اطراف «انام» پرنده‌هایی هستند که از گنجشک کوچک‌ترند. میلیون‌ها از این پرنده در وقت معینی از سال برای کوچ از روی اقیانوس آرام می‌گذرند.
وقتی این پرنده‌ها به نقظه معینی در این اقیانوس بی‌انتها می‌رسند، در همین جای معین شروع می‌کنند به چرخیدن و پرپرزدن و جیغ و ولوله و در همین حال بسیاری از آن‌ها به علت خستگی زیاد از پا در می‌آیند و به اقیانوس می‌افتند و فقط تعداد کمی از آن‌ها موفق می‌شوند و سال آینده همان مسافرت مرگ‌بار را در پیش می‌گیرند. این رویداد عجیبی که کاپیتان «کوک» در دفتر خاطراتش نوشته است تا به امروز مرتباً تکرار شده و توجه جغرافی‌دان‌ها و علاقه‌مندان زندگی پرندگان به این مسئله جلب شده است و دانشمندان خودکشی دسته‌جمعی این پرندگان را مورد مطالعه قرار داده‌اند. نظر همه این کارشناسان این است که میلیون‌ها نوع از این پرنده هر سال در فصل معینی پس از یک پرواز چهارهزار کیلومتری، در نقطه معینی در اقیانوس آرام می‌افتند و خفه می‌شوند. این پرندگان که به طور دسته‌جمعی پرواز می‌کنند، در آسمان مانند ابر سیاهی دیده می‌شوند که به این‌سو و آن‌سو و بالا و پایین می‌لغزند. وقتی هم به این نقطه معین می‌رسند، شروع می‌کنند به چرخیدن و پرپر زدن و آن‌هایی که دیگر تاب بال‌زدن ندارند از آن بالا یکی‌یکی در اقیانوس می‌افتند و از بین می‌روند. عده کمی که باقی می‌مانند بر می‌گردند و خودشان را به «انام» می‌رسانند.
در همین اواخر یک جغرافی‌دان جوان امریکایی سعی کرده است که از این راز پرده بردارد. این جغرافی‌دان جوان با کمک مالی یکی از انجمن‌ها چند سالی از عمرش را برای مطالعه و تعقیب زندگی این پرنده‌ها صرف کرده است، و پس از چند سال مطالعه به این نتیجه رسیده است که در نقطه معینی از اقیانوس که این پرنده‌ها از پا در می‌آیند، جزیره مدفونی وجود دارد که اجداد این پرنده‌ها هزاران سال پیش قبل از این که این جزیره زیر آب رود، از «انام» به این جزیره کوچ می‌کردند و فصل معینی را در این جزیره گذرانده و بعد هم به «انام» باز می‌گشتند. از قرار معلوم در صدها سال پیش این جزیره بر اثر یک زلزله و یا یک اتفاق طبیعی دیگر زیر آب می‌رود.
اما هنوز که هنوز است این پرندگان مثل اجداد خود برای گذراندن این فصل معین راهی این جزیره می‌شوند و در همان نقطه معین که جزیره زیر آب رفته است، در راه پیدا کردن جزیره خسته شده و یکی یکی به اقیانوس می‌افتند.
از کتاب «حیوان را دست کم نگیر» ترجمه ثمین باغچه‌بان صفحه ۱۱۷